,,Welvaart heeft een prijs. Elke economische activiteit veroorzaakt overlast. Het alternatief is dat we de bedrijven nog meer wegjagen naar het buitenland en onze welvaart inleveren. Is het dat wat we willen? Neen, wij denken dat de gemiddelde Vlaming kiest voor de redelijkheid »
Commentaar
Gunther VANPRAET
Wie vijf jaar geleden gesuggereerd zou hebben dat de nationale luchthaven van Zaventem in 2006 de deuren zal sluiten, zou voor een halve gek aangezien worden. Maar binnen enkele weken maken we misschien mee dat een rechter eerst de nachtvluchten verbiedt en later de blok legt op elke vlucht die bewoners stoort. En als we ervan uit gaan dat elk vliegtuig stoort, kunnen we nog eens onaangenaam verrast worden. Meer en meer politici voelen de bui al hangen. Want de wet is de wet en die geeft de rechters anno 2005 veel mogelijkheden. Minister van Mobiliteit Renaat Landuyt (SP.A) riep gisteren in Het Nieuwsblad op Zondag de zowat 60.000 Zaventem-werknemers op om, zoals de ontevreden omwonenden, naar de rechter te stappen om het recht op arbeid af te dwingen. Yves Leterme (CD&V) voelt plots heel veel voor het voorstel van VLD-voorzitter Bart Somers om de milieureglementering rond Zaventem weer te onttrekken aan de regio’s en terug te federaliseren.
Hoe is het zover kunnen komen? Er zijn vier redenen.
Politici zijn de jongste jaren systematisch ingegaan op elke roep om alles te reglementeren en liefst zo streng mogelijk. Groen zijn was in, toegeven aan een actiecomité leverde stemmen op (op korte termijn). Het is toch zo moeilijk geworden voor onze politici om een keer ,,neen » te zeggen. En om de gevolgen op langere termijn in te schatten.
Zaventem is ook een typevoorbeeld van decennialang gebrek aan een degelijke ruimtelijke ordening. Maar we kunnen dat niet meer rechttrekken, alleen maar geen gelijkaardige fouten meer maken.
Een derde reden is de ondoordachte federalisering. Om de politiek gevoelige dossiers te omzeilen – zoals de federalisering van de sociale zekerheid – werden heel veel andere bevoegdheden, waar geen heisa over was, overgeheveld. Deze koehandel komt ons nu duur te staan wanneer Brussel chantage pleegt om meer geld te krijgen.
Een vierde reden is dat we een verwend volk geworden zijn. Het kan niet meer zoals vroeger toen we de giftige rook van de fabrieken moesten inhaleren in ruil voor een job. Het kan ook niet dat vliegtuigen dag en nacht over ons hoofd scheren. Maar nu eisen we zo goed als allemaal complete rust en weigeren we nog enige vorm van hinder te aanvaarden. We willen geen vrachtvervoer in onze straat, we willen geen vrachtvervoer in de lucht boven ons huis en ook de spoorlijn moet ver van ons huis. Ons, ons, ons. Niet in mijn achtertuin maar in de tuin van iemand anders.
Dat gaat natuurlijk niet. Welvaart heeft een prijs. Economische activiteit veroorzaakt een vorm van last. Het alternatief is dat we allemaal 50 procent minder inkomen hebben, dat we onze reisjes schrappen, dat we weer met de fiets in plaats van een van onze vele gezinswagens rijden, dat we onze rijkdom langzaam maar zeker afstaan aan landen waar de bevolking minder kieskeurig is. Kortom, dat we de bedrijven nog meer wegjagen naar het buitenland en onze welvaart inleveren.
We moeten kiezen, het is het een of het ander. Is het dat wat we willen? Neen, wij denken dat de gemiddelde Vlaming kiest voor de redelijkheid. Het is nu aan de politici om redelijke regels op te stellen en te laten afdwingen. En snel, vooraleer we weer in een DHL-scenario zitten.
gvo
Het Nieuwsblad,
© 2005 Vlaamse Uitgeversmaatschappij n.v.