Door een recente uitspraak van het Hof van Beroep in het voordeel van het Brussels Gewest en mede door de inschikkelijkheid van de Brusselse Minister Huytebroeck gaan de verschillende betrokkenen van het Zaventem-dossier weer rond de tafel zitten. Zal de Federale Regering hiervan gebruik maken om eindelijk met een zinnig luchtvaartbeleid op de proppen te komen ?
Of zal men terugvliegen naar de routeschema’s van 1999 ?
De vereniging Bruxelles Air Libre Brussel is verheugd dat het debat weer opengesteld wordt voor een probleem dat jarenlang op haar beloop gelaten is, en de laatste twee jaar met een kruideniersmentaliteit benaderd werd. Het is nu belangrijk om zowel de werknemers van de luchthaven als de slachtoffers van een ondoordachte spreiding een leefbare toekomst te bieden.
Het is de eerste keer dat de partijen met evenwichtigere machtsverhoudingen naar de onderhandelingstafel stappen.
In tegenstelling tot de beweringen van Minister Landuyt gelooft de vereniging niet dat de luchthaven bedreigd is.
De Minister van Mobiliteit heeft met zijn dreigingscampagne drie doelen voor ogen :
Ze zet de parlementsleden onder druk om ze te overtuigen nog vóór de zomervakantie
zijn wetsontwerp voor het luchtverkeer goed te keuren, zonder dat een grondig parlementair debat inzake een langer-termijn-plan eraan voorafgaat [[Dit wetsontwerp biedt de parlementsleden geen enkel zicht op een lange-termijn-beleid, formuleert geen enkel plafond inzake luchtvaartactiviteiten, legt geen impactstudie op en doet geen enkel beroep op externe, niet-partijdige specialisten over een wetsontwerp dat tegen het advies van alle recente rechterlijke oordelen indruist, en dit voor een minimumduur van drie jaar.]].
Het verlenen van een wettelijke grond aan een spreidingsplan dat geen globale concrete evaluatie ondergaan heeft (enkel theoretische), en dat door drie rechtbanken veroordeeld werd met bijhorende dwangsommen [[Na de oprichting van de ombudsdienst is het aantal klachten geëxplodeerd sinds het toepassen van een spreidingsplan waarin de factor bevolkingsdichtheid niet meegerekend werd.]].
Het bestempelen van de Brusselaars als zondebok, wiens regering verantwoordelijk zou zijn voor de door hem aangekondigde sluiting van de luchthaven [[Niet de Noordrand, noch de Oostrand werden beschuldigd met hun recente rechtszaken de blokkering van de luchthaven te veroorzaken. Waarom wordt het Brussels Gewest met de rechterlijke uitspraak inzake haar geluidsnormen , die de Raad van State reeds in 1999 heeft goedgekeurd, als zondebok gebruikt ?]]. Hoe kan een eenvoudige beperking van het overvliegen van het Brussels Gewest de luchthaven blokkeren indien zoals de Minister zo graag beweert de Brusselse agglomeratie zeer weinig overvlogen wordt ?
Nu de Federale Regering onder druk van gerechtelijke uitspraken bereid is naar de onderhandelingstafel te trekken, komen enkele scenario’s weer boven water drijven. De Brusselse Regering had reeds eerder een voorstel geformuleerd in de richting van een terugkeer naar de situatie van 1999, vóór de Durant-veranderingen. Air Libre stelt dat dit niet als tijdelijke, en zeker niet als definitieve oplossing geschikt is. In 1999 verliepen reeds 89 % van alle vertrekken over het Brussels Gewest of delen ervan. Het is rond 1999 dat de geluidsnormen [[De geluidsnormen van het Brussels Gewest die door menigeen vandaag als te streng bestempeld worden, zijn een stuk minder streng als de richtlijnen van de Wereld Gezondheid Organisatie(WGO), waarvan BelgiĂ« stichtend lid is. Vlaanderen heeft, buiten de luchthavenzone, tot op vandaag geen geluidsnormen voor vliegtuigen.]] opgesteld werden om de impact van de toen bestaande hinder en risico’s op de dichtbevolkte agglomeratie te beperken. Brusselse verenigingen bestonden lang daarvóór al omwille van de Chabert-route (vanaf 1975) en omwille van het ontbreken van een beleid om de dichtbevolkte agglomeratie zoveel mogelijk te mijden. (Brussels Gewest 6.147 inw/kmÂČ ; Schaarbeek 13.407 ; Vlaams Brabant 488. – NIS).
Indien er geen klachten waren in die tijd, dan had dat alles te maken met het eenvoudige feit dat er toen geen ombudsdienst bestond om deze te registreren.
De vereniging Bruxelles Air Libre Brussel wijst erop dat ze in het verleden reeds een Tien-punten-plan voorgesteld heeft om tot een duurzame oplossing voor de toekomst van de luchthaven te komen. Ze vraagt de Federale Regering deze in beschouwing te nemen, maar dringt er vooral bij de parlementsleden aan hun stem te gebruiken om de regerinsleiders tot een lange-termijn-visie
te dwingen, en zich zeker niet onder druk te laten zetten om een wetsontwerp goed te keuren dat zich binnen de kortste keren tegen hen zal keren.
De vereniging bereidt samen met haar juristen en luchvaartspecialisten een nota dat eerstdaags aan alle parlementsleden toegestuurd wordt. Deze zal de nodige elementen bevatten die tot een wetsvoorstel kan leiden dat de operatoren van deze luchthaven een stabiele toekomst biedt en een aanvaardbare hinder voor de slachtoffers van een jarenlang ondoordacht beleid waarvan de kers op de taart een om de haverklap wijzigend spreidingsplan werd.