Air Libre Brussel heeft zojuist een klacht ingediend tegen de Belgische Staat bij de voorzitter van de Europese Commissie, Romano Prodi. Het verwijt van de vereniging is dat de Belgische Staat de Europese richtlijn tegen vliegtuiglawaai niet correct heeft omgezet in het Belgisch Recht en dat de belangen van de slachtoffers van de luchthaven worden geschaad.

De richtlijn van het Europese Parlement (2002/30/CE) en die van de Raad van 26 maart 2002 met “betrekking tot het opstellen van regels en procedures aangaande het invoeren van exploitatiebeperkingen met betrekking tot het lawaai in de luchthavens van de Gemeenschap”, werd door een Koninklijk Besluit van 25 september 2003 omgezet in Belgisch Recht.

De juristen van Air Libre Brussel verwijten de Belgische Staat een partijdige lezing van de richtlijn, waarbij de economische belanghebbenden worden bevoordeeld en verschillende voorschriften die de slachtoffers van luchthavens moeten beschermen, worden “vergeten”.

Zo wordt in het Belgische K.B. de verplichting om hindervrije zones als dusdanig te behouden, niet genoemd [[aan het einde van paragraaf 12 staat “…als het nodig is lawaai in het milieu voorkomen en verminderen en de geluidskwaliteit van de omgeving behouden als die goed is”.]]. Bovendien staat er niets in over de maatregelen die genomen kunnen worden om het aantal slachtoffers van geluidshinder te beperken (of het geluid te verminderen) [[regels die van toepassing zijn binnen de Gemeenschap om het opleggen van eenvormige exploitatiebeperkingen voor luchthavens te vereenvoudigen, zodat het aantal personen dat lijdt onder de schadelijke effecten van lawaai wordt beperkt of teruggebracht.]].

In de richtlijn wordt voorzien dat bepaalde types vliegtuigen volledig kunnen worden verboden en dat er anderzijds exploitatiebeperkingen kunnen worden opgelegd, zoals bijvoorbeeld beperkingen op nachtvluchten [[Deze plicht staat in artikel 10 van de richtlijn. Onder belanghebbenden wordt verstaan alle personen “die belang zouden kunnen hebben bij het invoeren van maatregelen of die een wettelijk recht hebben bij de invoering van dergelijke maatregelen.]]. In het Belgische K.B. is geen sprake van de plicht om alle belanghebbenden en met name degenen die te maken krijgen met laag overkomende vliegtuigen, voorafgaand aan deze exploitatiebeperkingen te raadplegen.

Laten we het voorbeeld nemen van de aanvraag tot vernieuwing van de milieuvergunning van BIAC, de uitbater van de luchthaven van Zaventem. Het openbaar onderzoek voor deze vergunning vond plaats in 4 gemeentes van Vlaams Brabant, maar aan de bewoners van Brussel (waar nochtans 89% van de opgaande vliegbewegingen op lage hoogte plaatsvindt) werd niets gevraagd. Zoals de zaken er nu voorstaan, hebben ze geen enkele juridische grond om dit aan te vechten en dit vanwege een onvolledige omzetting van een Europese richtlijn.

Air Libre Brussel vraagt de Europese Commissie om direct een onderzoek in te stellen en de Belgische Staat te verplichten om haar K.B. aan te passen.